ماجرای بندر خشک آپرین که در همسایگی شهر تهران و در منطقه یک شهرداری اسلامشهر واقع شده، حواشی جدیدی را به دنبال داشته است.

یکی از دلایلی که برای ضرورت اجرای بندر خشک آپرین اعلام می‌شود، استفاده از ظرفیت ریلی برای تسهیل نقل و انتقال کالاها از جنوب کشور به پهنه شمالی است.

این سؤال پیش می‌آید که ایجاد یک بندر خشک در این منطقه که تقریباً خالی از هر گونه امکانات است چه ضرورتی دارد. برخی کارشناسان معتقدند ایجاد چنین امکاناتی در این شرایط هزینه‌های سنگینی به دولت تحمیل خواهد کرد.

در این بین دستگاه‌های متولی بایستی شفاف‌سازی دقیقی از هزینه‌ها و دستاوردهایی که از سنوات قبل در خصوص این پروژه انجام شده ارائه نمایند.

گفتنی است بندر خشک که گاهی به آن بندر داخلی نیز گفته می‌شود، یک پایانه بین‌وجهی داخلی است که مستقیماً از طریق جاده یا راه‌آهن به یک بندر دریایی متصل می‌شود و به عنوان مرکزی برای انتقال محموله‌های دریایی به مقاصد داخلی عمل می‌کند.

نشان می‌دهد در هفته‌های اخیر اختلاف نظرها در خصوص نوع بهره‌برداری از این بندر خشک تشدید شده است.

بر این اساس کمیسیون اصل نود به عنوان بازوی نظارتی مجلس می‌تواند گزارش مستقل خود از کمّ و کیف این پروژه را جلوتر از دستگاه‌های اجرایی منتشر کند.

به عنوان مثال این کمیسیون می‌تواند به صورت شفاف وضعیت ذی‌نفعان این پروژه بزرگ را که می‌تواند منافع قابل توجهی برای کشور نیز داشته باشد شفاف کند تا برای تحقق و رفع یک نیاز از کشور عملاً زمینه انتفاع برای اشخاص ایجاد نشود.